انیشتین در سال 1915 در نظریه نسبیت عام خود از سیاه‌چاله‌ها سخن گفت. این پدیده مرموز طبیعی کماکان در کانون توجه فیزیکدانان و اخترشناسان است.

در کلامی ساده، سیاه‌چاله چیزی است که از متلاشی شدن یک ستاره بزرگ باقی می‌ماند. اگر با مفهوم “ستاره” آشنا باشید می‌دانید که ستاره جسم بزرگی است که در داخل آن همجوشی در مقیاسی بزرگ و به طور پیوسته انجام می‌شود.
به دلیل بزرگ بودن جرم ستاره‌ها و گسترده بودن گاز در ساختار آن‌ها، میدان جاذبه گرانشی همواره در تلاش برای متلاشی کردن ستاره است. از طرفی همجوشی که در مرکز ستاره انجام می‌شود عامل ایجاد ثبات در این میان است و با مقابله با میدان گرانش، ستاره را از نابودی حفظ می‌کند.

هنگام متلاشی شدن ستاره، نیروی لازم برای همجوشی نابود می‌شود. در همین حال نیروی جاذبه گرانشی ستاره، محیط را برای اعمال نیروی خود آزاد می‌بیند و شروع به جذب همه مواد و اجرام در اطراف خود می‌کند.
با پر شدن فضای درون هسته ستاره، دمای هسته افزایش می‌یابد و این امر عامل یک انفجار سهمگین است که تمام تابش‌ها و شعاع‌های انفجار آن در فضا پخش می‌شود. چیزی که از این انفجار باقی می‌ماند هسته‌ای فشرده و بسیار بزرگ است. میدان گرانش این هسته آنقدر وسیع و قوی است که حتی شعاع‌های نور نیز از در امان نیستند.

شعاع دهانه به نام “شعاع شواترزشیلد” معروف است. این نام را به افتخار اختر شناس بزرگ، کارل شواترزشیلد انتخاب کرده‌اند که به پیشرفت تئوری‌های مربوط به سیاه‌چاله کمک‌هایی کرده‌است.

در کل دو نوع سیاه‌چاله وجود دارد:

• شواترزشیلد (Schwarzchild): سیاه‌چاله غیر دوار
• کِر(Kerr): سیاه‌چاله دوار

–سیاه‌چاله کارل شواترزشیلد ساده‌ترین نوع است که در آن مرکز دوران نمی‌کند و ثابت است. این نوع سیاه‌چاله تنها دارای یک نقطه یکتایی و یک افق رویداد است.

–سیاه‌چاله‌های کِر در طبیعت به وفور یافت می‌شوند و در آن‌ها هسته دوران می کند و دلیل این دوران نیز، ستاره‌ای است که این سیاه‌چاله‌ها از آن‌ به وجود آمده‌اند.

معمولاً این ستاره‌های دوار هستند که سیاه چاله‌های کِر را بوجود می‌آورند. وقتی که ستاره‌ای دوار متلاشی می‌شود، هسته آن همچنان دوران می‌کند و به همین دلیل سیاه‌چاله بوجود آمده نیز به صورت دوار به جا می‌ماند. اگر با “اندازه حرکت دورانی” آشنا باشید این مطلب را بهتر متوجه می‌شوید.

سیاه‌چاله کِر از چهار قسمت زیر تشکیل می‌شود:

• تکینگی (Singularity) : همان هسته بجا مانده از ستاره متلاشی شده‌است.

• افق رویداد: دهانه سیاه‌چاله

• کارکُره (Ergosphere): اگر یک سیاه‌چاله حرکت مداری داشته باشد، آغاز به کشیدن فضا – زمان به دور افق رویداد می‌کند. این گردش فضا به دور افق رویداد را کارکُره (ergosphere) می‌گویند و شکل بیضوی دارد.

•حد ایستائی (Static Limit): مرز بین کارکره و فضای عادی

اگر جسمی از میان کارکره عبور کند و از دوران آن انرژی کسب کند شانس فرار از سیاه‌ چاله را دارد. ولی اگر جسمی از افق رویداد گذر کند به دورن سیاه‌چاله مکیده می‌شود. در حال حاضر هیچ کدام از تئوری‌های فیزیک نمی‌تواند توضیح دهد که درون سیاه‌چاله چه اتفاقی برای ماده و انرژی می‌افتد.

با اینکه تا بحال هیچ سیاه‌چاله‌ای توسط انسان دیده نشده است، سه خاصیت اصلی سیاه‌چاله برای ما قابل اندازه‌گیری است:
• جرم
• بار الکتریکی
• اندازه حرکت دورانی

جرم سیاه‌چاله و اندازه حرکت آن را می‌توان توسط اجرام در حال حرکت اطراف آن و قوانین کپلر اندازه گرفت.
چیزی که ما به دنبالش هستیم یک ستاره یا حلقه گازی است که با رویت آن و مشاهده رفتار آن بتوانیم حضور سیاه‌چاله را تشخیص دهیم. برای مثال از مشاهده حرکت دورانی ستاره‌ای می‌فهمیم که اثری نامرئی و غیر محسوس عامل این دوران است و سپس در می‌یابیم که این اثر از جرم متراکم عظیمی می‌آید. از اینجا احتمال حضور یک سیاه‌چاله را می‌دهیم.

یک از راه‌های کشف سیاهچاله‌ها استفاده از امواج گرانشی است که هنگام فروپاشی گسیل می ‌کنند. هر جرم اختری از حیث شکل نامتقارن تششع ممکن است یک منبع قابل اکتشاف مشخص به وجود آورد.

زمانی که جسمی به درون سیاه‌چاله مکیده‌ می‌شود دمایش به هزاران درجه کلوین می‌رسد و شتاب بزرگی می‌گیرد. این اجرام امواج مختلفی را گسیل می‌کنند که ساده ترین آن اشعه ایکس است که توسط رصدخانه‌ها و آشکار‌سازهای بیرون جو قابل رویت هستند.با وجود تمام تلاش‌های دانشمدان در شناخت سیاه‌چاله‌ها، این پدیده‌های فضایی یکی از مرموزترین و جذاب‌ترین موضوعات اختر فیزیک باقی می‌مانند.

اکنون هسته‌ای که داریم یک سیاه‌چاله (Black Hole) است. اگر یک سیاه‌چاله حرکت مداری داشته باشد، آغاز به کشیدن فضا-زمان به دور افق رویداد می‌کند. این گردش فضا به دور افق رویداد را کارکُره (ergosphere) می‌گویند و شکل بیضوی دارد.
هسته ستاره متلاشی شده به عنوان مرکز سیاه‌چاله یا تکینگی (نقطه یکتایی) در نظر گرفته می‌شود. دهانه سیاه‌چاله به ” افق رویداد” یا Event Horizon معروف است.

ابتدا برای فهم بهتر سیاهچاله‌ها بد نیست این را بدانید سیاهچاله‌ها به قدری متراکمند که اگر کل کرهٔ زمین قطرش به 0.9 سانتیمتر تقلیل یابد اما جرمش ثابت بماند به یک سیاهچاله تبدیل میگردد.

شاید بهتر است افق رویداد را به عنوان دهانه سایه‌چاله در نظر بگیرید که همه چیز را می‌بلعد. وقتی چیزی از افق رویداد می‌گذرد برای همیشه از بین می‌رود.

دانشمندان «موسسه تکامل انسان» ماکس پلانک در برلین پژوهش خود را بر روی 64 مرد بین 21 تا 45 سال انجام دادند.

به این افراد گفته شد که چنین مطالعه علمی شامل اندازه‌گیری‌ تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی) است. بعدها به آن‌ها طی تماسی تلفنی اعلام شد که فیلم مستهجن بخشی از تحقیق خواهد بود با این حال، هیچ یک از آن‌ها از این مطالعه انصراف نداد.

شرکت‌کنندگان پرسش‌نامه‌هایی را پر کردند و میزان تماشای فیلم‌های مستهجن توسط خودشان را مشخص کردند. پاسخ‌های دریافتی نشان داد این اشخاص اندکی بیش از چهار ساعت در هفته را به تماشای چنین فیلم‌هایی اختصاص می‌دهند. سپس هنگامی که به آن‌ها تصاویر واضح فیلم‌ مستهجن به همراه تصاویر غیرمستهجن افرادی در حال ورزش‌کردن، نشان داده شد، مغز سوژه‌ها با فناوری ام آر آی اسکن ‌شد.

یافته‌های حاصل نشان می‌دهد حجم ماده خاکستری هسته کودات سمت راست (right caudate) ورقه striatum مغز با تماشای زیاد فیلم مستهجن کم‌تر می‌شود. افزون بر این، زمانی که فیلم مستهجن به شرکت‌کنندگان نشان داده شد، ام آر آی‌ها کاهش کارکرد بخشی از مغز را نشان داد که انگیزه را پردازش می‌کند.

با این حال هنوز این پرسش برای دانشمندان مطرح است که آیا مردان با striatum کمتر به دنبال تماشای فیلم‌های مستهجن هستند یا این که تماشای چنین فیلم‌هایی مغز را کوچک‌تر می‌کند.

به گفته این محققان، افراد دارای حجم پایین‌تر striatum به محرک خارجی‌تری برای تجربه‌کردن لذت نیاز دارند و بنابراین ممکن است از فیلم ‌مستهجن در این زمینه استفاده کنند که این امر احتمالا به نوبه خود به مصرف بیشتر چنین فیلم‌ها می‌انجامد.

دانشمندان حاضر در این تحقیق معترف‌اند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز دارند.

جزئیات نتایج حاصل در مجله JAMA Psychiatry منتشر شد.

 برای افرادی که از خوابیدن در تاریکی وحشت دارند روشن گذاشتن چراغ خواب، بهترین راه برای خوابیدن است اما می‌تواند موجب افزایش وزن و چاقی شود.

پرفسور «آنتونی سوردلو» از موسسه تحقیقات سرطان لندن گفت: متابولیسم تحت تاثیر ریتم چرخه‌ای بدن است که این چرخه نیز به نوبه خود با خوابیدن، بیدار شدن و مدت زمان قرار گرفتن در معرض روشنایی ارتباط دارد. نور از قابلیت ایجاد تغییرات خُلقی،‌ قدرت جسمی و حتی شیوه‌ هضم و جذب غذا در طول 24 ساعت شبانه روز در بدن برخوردار است. بنابراین اختلال در خواب و عملکرد ساعت زیستی بدن بر اثر قرار گرفتن بیش از مدت در روشنایی می‌تواند فاکتور موثر در تشدید چاقی باشد.

در این بررسی که روی تعدادی زن انجام گرفت مشخص شد احتمال چاقی در افرادی که هنگام خواب بیشتر در معرض نور چراغ بودند، افزایش می‌یابد.